Gorączki krwotoczne to grupa niezwykle ciężkich chorób wirusowych, które w wielu przypadkach mogą powodować śmierć osób zakażonych. Choroba marburska, wywołana przez wirus Marburg, jest jednym z przykładów gorączek krwotocznych o podłożu wirusowym. Czy istnieją leki, które pozwalają pokonać niebezpieczny patogen? Jak wygląda leczenie infekcji wirusem Marburg?
Najistotniejsze informacje o wirusie Marburg
Wirus Marburg wywołuje chorobę marburską, która zaliczana jest do grona schorzeń zwanych gorączkami krwotocznymi. Chorobotwórcze patogeny bytują głównie u małp, choć niezwykle często wspomina się też o owocożernych nietoperzach, antylopach oraz niektórych gatunkach gryzoni. Ludzie rozprzestrzeniają je z kolei wskutek bezpośredniego kontaktu z wszelkimi wydzielinami ustrojowymi (np. krew, pot, ślina, nasienie, mleko matki) osób zakażonych, a także powierzchniami czy przedmiotami zanieczyszczonych wspomnianymi wydzielinami (np. bielizna, pościel, ręczniki). Choroba marburska rozwija się niezwykle szybko i w krótkim czasie wyzwala u chorego bardzo intensywne i wyjątkowo wyczerpujące objawy.
Inkubacja wirusa to przeważnie od 5 do 10 dni od momentu zakażenia. Pierwsza faza rozwoju (dzień I-IV) patogenu skutkuje silnymi symptomami grypopodobnymi – bóle mięśniowo-stawowe, ból głowy, złe samopoczucie, dreszcze oraz szereg niedogodności ze strony układu pokarmowego (m.in. biegunka, nudności, wymioty, ból brzucha). W kolejnej fazie (dzień V-XIII) zaczynają pojawiać się objawy o charakterze neurologicznym np. stan zapalny mózgu, agresja, nadmierna drażliwość, majaczenie. W późniejszym etapie tej fazy pojawiają się symptomy krwotoczne (np. biegunki z krwią, wybroczyny, krwawe wymioty, krwotoki z błon śluzowych), które dotyczą narządów wewnętrznych m.in. trzustki, nerek i wątroby. Ostatnia faza (powyżej XIII dnia) może mieć dwojakie zakończenie:
- zaburzenia wielonarządowe, ciężkie odwodnienie i nieprawidłowości metaboliczne skutkują wstrząsem i zgonem pacjenta.
- występujące niedogodności, którym często towarzyszy niepokój, stan splątania i intensywne bóle mięśni, mogą spowodować tymczasową śpiączkę. Jej następstwem jest przedłużony okres rekonwalescencji chorego, który przeważnie przebiega pod znakiem dużego wyczerpania, amnezji, patologicznej potliwości i wzmożonej tendencji do występowania infekcji.
Marburg a Ebola – gdzie tkwi różnica?
Główną różnicą między gorączką krwotoczną Ebola a chorobą margburską jest wyjątkowo krótki czas inkubacji wirusa w tym drugim schorzeniu. Ponadto wirus Marburg nieco później wyzwala objawy o charakterze krwotocznym.
Czy leki przeciwwirusowe są skuteczne na chorobę marburgską?
Podobnie jak większość gorączek krwotocznych, tak samo i infekcja wywołana wirusem Marburg wciąż pozostaje nieuleczalna. Choć specjaliści pracują nad szczepionkami, to preparaty wciąż pozostają w fazie badań i testów klinicznych. Naukowcy starają się też znaleźć rozwiązanie m.in. w nowoczesnych produktach krwiopochodnych lub terapiach immunologicznych.
Na ten moment leczenie opiera się głównie o przeciwdziałanie występującym objawom. Podstawą jest nieustanne nawadnianie chorych, którzy z uwagi na wysoką gorączkę i krwotoki są wyjątkowo narażeni na dehydratację. Pacjenci przebywają w izolacji, często podaje się im leki przeciwzapalne i przeciwbólowe, które mogą okazać się pomocne w zwalczaniu niektórych dolegliwości i tym samym umożliwiają zwiększenie szans na przeżycie. Niemniej jednak poziom śmiertelności w przypadku infekcji wirusem Magburg nadal pozostaje wysoki.
Bibliografia:
- Brauburger K., et al. „Forty-five years of Marburg virus research.” Viruses 2012, 4(10): 1878-1927.
- https://www.gov.pl/web/gis/goraczki-krwotoczne-ebola-i-marburg
- https://pulsmedycyny.pl/ghana-potwierdza-pierwsze-przypadki-smiertelnego-wirusa-marburg-1156235
https://www.poradnikzdrowie.pl/aktualnosci/wirus-marburg-znowu-atakuje-dwie-ofiary-smiertelne-aa-7Nwq-FCXY-pBcH.html
