Jakie metody wentylacji jetowej zapewniają bezpieczeństwo?
COVID-19 przypomniał nam, jak bardzo narażeni są lekarze i pielęgniarki podczas niektórych zabiegów medycznych. Szczególnie niebezpieczne są tak zwane procedury generujące aerozole – czyli zabiegi, które powodują powstawanie małych kropelек unoszących się w powietrzu. Do takich procedur należy między innymi wentylacja jetowa – specjalna metoda wspomagania oddychania używana podczas operacji krtani. Podczas tego zabiegu powietrze jest wpychane do płuc pacjenta, a następnie wydostaje się bezpośrednio do sali operacyjnej, co może stwarzać zagrożenie dla personelu medycznego.
Naukowcy postanowili sprawdzić, która z metod wentylacji jetowej jest najbezpieczniejsza dla lekarzy. Użyli do tego specjalnej techniki zwanej Background Oriented Schlieren (BOS), która pozwala zobaczyć niewidoczne dla oka strumienie powietrza – podobnie jak można zobaczyć gorące powietrze nad rozgrzaną drogą. Dodatkowo zastosowali optyczne spektrometry cząstek, które dokładnie mierzą ilość kropelек w powietrzu. Badania przeprowadzili na specjalnym manekinie treningowym z sztucznymi płucami, testując różne ustawienia wentylacji jetowej – zarówno z ssaniem pomocniczym, jak i bez niego.
Wyniki pokazały, że wentylacja infraglottyczna o niskiej częstotliwości (gdy rurka jest umieszczona głęboko w tchawicy i pracuje wolno) wytwarza najwięcej niebezpiecznych kropelек w powietrzu. Znacznie bezpieczniejsza okazała się wentylacja supraglottyczna (gdy urządzenie znajduje się wyżej, nad strunami głosowymi) – zmniejszała ilość aerozoli nawet o 90%. Najważniejszym odkryciem było jednak to, że zastosowanie ssania pomocniczego drastycznie zmniejsza ilość kropelек w powietrzu – szczególnie gdy używa się dwóch źródeł ssania jednocześnie. To oznacza, że lekarze mogą znacznie zmniejszyć ryzyko zakażenia, odpowiednio dobierając ustawienia wentylacji i używając dodatkowego ssania podczas zabiegów.
Podsumowanie
Badania przeprowadzone z wykorzystaniem zaawansowanych technik wizualizacji strumieni powietrza wykazały znaczące różnice w bezpieczeństwie różnych metod wentylacji jetowej stosowanych podczas operacji krtani. Wentylacja infraglottyczna o niskiej częstotliwości, przy której rurka umieszczana jest głęboko w tchawicy, generuje najwięcej niebezpiecznych aerozoli, stwarzając największe ryzyko dla personelu medycznego. Znacznie bezpieczniejszą alternatywą jest wentylacja supraglottyczna, umieszczana nad strunami głosowymi, która może zmniejszyć ilość kropelек w powietrzu nawet o 90 procent. Kluczowym czynnikiem zwiększającym bezpieczeństwo okazało się zastosowanie ssania pomocniczego, szczególnie gdy używa się dwóch źródeł ssania jednocześnie, co drastycznie redukuje ilość aerozoli w sali operacyjnej. Wyniki badań wskazują, że odpowiedni dobór metody wentylacji jetowej i zastosowanie dodatkowego ssania może znacząco zmniejszyć ryzyko zakażenia personelu medycznego podczas procedur generujących aerozole.
